Seni trenler götürecekti İstanbullara,
Dost kalacaktık, ayrı yollarda yol alacaktık,
Yaşanmamış bu türküyü başka sazlarla çalacaktık..
Şimdi her tren düdüğü kafama takılacak,
Aklım hep sende kalacak!
Paylaştığımız bir gökyüzü olacaktı,
Bütün parkların çiçekleri hep seni kokacaktı,
Dağlarda telefon telleri hasretimize dayanacaktı..
Şimdi masamdaki telefon inleyerek çalacak,
Aklım hep sende kalacak!
Hangi diyarda bilmem, çocuklarımızla karşılaşacaktık,
Utangaç, eski fotoğraflardan bir gülümsemeyle bakışacaktık,
Dualarımızla sadece Allah'a sığınacaktık..
Şimdi durup dururken içimde bir yara kanayacak,
Aklım hep sende kalacak!
Koca koca adımlarla gurbet araya girecekti,
Bembeyaz hüzün kuşları umutlarımıza konacaktı,
Yaşadığımız bahar bir sana, bir bana kalacaktı..
Şimdi bademler açınca içim burkulacak
Aklım hep sende kalacak!
Kayıt Tarihi : 18.4.2003 23:18:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)