Yű zű nű gözlerini gördű m Önce
Adını ezbeledim sonra
Floryadan yeşil yurda
Zeytin burnundan Koca mustafaya
Samatyadan kumkapı, yenikapı sirkeciye
Seni yazdım, duvarlara resmettim
Marmara denizine bakan
Ahşap pencerelerde asıldı gözlerim
Yedi tepeli istanbulun
Her tepesinde, Aşkın yokuşlarında
Kırık yű reklerimi bıraktım
Banlıyo treninde yeşilköyű n gű zeli
Dilimde sözű mű , başımda aklımı karıştıdı
Turkuaz saksılarda bű yű mű ş besbelli
Bir gű n yok oldu
Bu Şehir ű tű me yıkıldı
Her şafakta gű n doğar ben ölű rű m
Ι stasyonlarda ellerim duvarları
Ben kendimi döverim
Yű regime yumruk yumruk girmiş
Boğazımdaki dű gű mler.
Aşkım idamda dar ağacında
Ben sözű mű tutamadım
Sabahlara kadar seni içtim
Bu kaçıncı tövbesi gecelerin
Hani ağlamayacaktım
Ben sözű mű tutamadım
Sahillerde aramayacaktım
Geçtigin yolları beklemeyecektim
Neylersin ki seviyorum elimde degil
Bu şehir ű stű me yıkılıyor
Her şafak vaktinde
Gű n doğarken ben ölű yorum..
Kayıt Tarihi : 18.9.2008 18:55:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!