Aklım Kaldı Şiiri - Zübeyde Gökbulut

Ben bir öğretmenim,
Ayşeli,Fatmalı,Ahmetli...
Nice yüzler tanıdım.
Hepsini bıraktığım yerde
Kendimden de bir parça bıraktım.

Aklım Abdullah`ta kaldı...
Eline yakışmayan sopasıyla
Üç beş koyunun peşinde
Gördüğüm günden beri.

Aklım Yusuf`ta kaldı...
Ocakta ısıttığı suyu
Hasta anacığına çorba diye içirip,
Sökülmüş önlüğüne çatal iğneden
Medet umduğunu
Gördüğüm günden beri.

Ya sen nazlı Elifcik!
Kardeşinin beşiğini sallamak
Körpecik ellerine mi düştü?

Aklım Ayşe kız da kaldı...
Muhtar oğluna isterdi hep.
Okulun bitmesini beklerdi.
Ah zavallım! Bilmem gücün yetti mi?
Ananı babanı ikna ettin mi?

Ya öksüz Seherim ne yapar şimdi kim bilir?
Kol kanat olmakta mıdır hala iki kardeşine?
Ne hayaller kurardı ileriye dönük.
Kaçını gerçekleştirdi bilinmez...
Çilli çilli güleç yüzü,
Kara kara bakan gözü,
Aradan başka Seherler geçse de silinmez.
Elimde değil, silinmez.
Çünkü ben bir öğretmenim.
Sadece birkaçını saydım.
Ayşeli,Fatmalı,Zeynepli...
Nice yüzler tanıdım.
Hepsini bıraktığım yerde
Kendimden de bir parça bıraktım.

Güzel oğlum, tatlı kızım, zavallım!
Bitti mi evinizin yarım kalan işleri?
Sen çaresiz, sen yenik,
Tüm hayallerine sünger çekerken.

Kıymayın bu yavrulara, kıymayın!
Çünkü onlar bizim geleceğimiz.
Dedeler güder üç beş koyunu.
Nineler oturur beşik başında.
Köreltmeyin beyinleri işlesin
Kurutmayın çiçekleri yeşersin.
Çünkü onlar bizim geleceğimiz.
Bunu bilir, bunu söylerim.
Çünkü ben bir öğretmenim.
Dayanamam yanarım
Zaman zaman hatırlarım ağlarım...

Zübeyde Gökbulut Sunguroğlu
98-99 öğretim yılı öğretmen günü için yazmıştım
Şiirde gecen isimler gerçektir hepsi öğrencilerimdi