Aklım Hep Sende Kim Durdurabilir

uzaklarda kıpırdadığını bildiğim deniz,
buralarda kimse tugi demez bana,
görmez gözlerimdeki çiçeğin kim olduğunu.
bilmezler ne gizlerim içimde sımsıkı,
kapatıp ta gözlerimi düşündüğüm özgür martıları,
sesine dalıp ta hayal ettiğim çılgın dalgaları.

korkup kaçar yüreğimden kuşlar, duyunca gemi düdüklerini,
gene gelir kara fırtına kıyılara öldürmeye beni,
karınca orduları yürür bedenimde kopar yüreğimin bamteli.

kurtarılamaz bir hasta gibi ölmeyi beklemek,
kimin harcı içindeki korkuyu boğmak,
hayatı, pencereden denizi görmek,
uzaklardan gelen rüzgarı ciğerlerinde hapsetmek,
bu küçük çevrede yaşamak, olan beni
kim durdurabilir beni aklım hep sende.

yağınca yağmur penceremde ıslatırdı gözlerini,
sımsıcak kokusu dolardı koğuşlara toprağın hatırlatan seni,
sana sarıldığımı sanırdım çektikçe nefesimi deli deli.

Ve bunun üstüne kanayan yaraya tuz basar gibi
kim durdurabilir beni aklım hep sende.

(İzmir,20 Haziran 2003)