Aklım Hafif Bulutlu Şiiri - Mustafa Hoşoğlu

Aklım Hafif Bulutlu

Rıhtımın başındayım, aklım hafif bulutlu,
Denizin uzantısı bizim koya dalıyor.
Yüreğimde hüzün var, bugün değil umutlu,
Sabahın serin yeli saçlarımı yalıyor.

Deli dolu dalgalar sanki bana koşuyor,
Yüreğim duymasa da tenim epey üşüyor,
Ası ruhum devrede, anıları kaşıyor,
Aklım ruhuma aksi, gelen fikri salıyor.

Ufukta bir karartı, batıp çıkan yer gibi,
Bir el yüce dağları omuzuma kor gibi,
Kulakta garip sesler, ölüme gel der gibi,
Martılar işsiz kalmış, bu halime gülüyor.

Dağlara karlar düştü mevsimin son yazında,
Bülbülün sesi boğuk teli kopuk sazında,
Yolun tükenmişliği felsefe çıkmazında,
Tevile muhtaç durum, bu sırrı kim biliyor?

Her nevi vesveseyi kulak verip dinledim,
Kapıda melek yoktu, bilmem niye inledim,
Yorganı üzerimden attığımda anladım,
Ciğerler devre dışı, havayı ruh soluyor.

Mustafa Hoşoğlu
26.10.2016
Erzurum