Aklım Ermiyor Şiiri - İzzettin Dönmez

Şu insanoğluna aklım ermiyor
Üçü gider beşi gelir durmadan
Kimi ekmek için savaşa dursun
Kimi göğe çıkar,kendin yormadan

Mutluluğu arar ömrü boyunca,
Yemekten vazgeçmez,karnı doyunca
Gözü doyar,baş toprağa koyunca
Şu insanoğluna aklım ermiyor

Kimi mevki ister,kimisi para,
Kimi varlıklıdır,kimi fukara,
Kimi hükmedemem der,yüce dağlara,
Şu insanoğluna aklım ermiyor

Yalanı sevenler,doğrudan fazla
İş yapan bulunmaz kırkiki nazla
Kafa üşüten var,hafif ayazla
Şu insanoğluna aklım ermiyor

Sıhhat isteyen az,mala düşkünler,
Çoğu ham meyvedir,azdır pişkinler
Çocuğu aratır,çok yetişkinler
Şu insanoğluna aklım ermiyor

İzzettin yaşamış otuzbeş sene
Sorsalar insanı tanımaz gene
Gözüm açık gider,girsem kefene,
Şu insanoğluna aklım ermiyor
1987