Aklım Ermedi Şiiri - Asim Yavuz

Dünyanın haline, aklım ermedi
Bir kalıpta bin bir, suratlar gördüm
Allah değil lutfu, kul esirgedi
Babayı evlada, hep muhtaç gördüm.

Tutanın elinde, kalmış tuttuğu
Zehirden lokmalar, açın yuttuğu
Varınca makama, hep unuttuğu
Sözleri demeye, ihtiyaç gördüm.

Gölgesi kendinden, büyük devlerin
Kahrında gül biter, hep güçlülerin
Bildiği kelime ve hecelerin
En alası servet, başa taç gördüm.

Maddede eridi, mananın tuzu
Sırtlan kral oldu, aslanlar kuzu
Yüz kişiden belki, sadık otuzu
Yetmişinin kafasında, haç gördüm.

Dünya bu, yinede, gel sen üzülme
Hırsıza bey derler, duy lakin gülme
Alış medeniyet, denilen zulme
Deveyi dengiyle, yiyen aç gördüm