Aklım Ermedi (44) Şiiri - Yılmaz Aksoy

Sessiz odamda,
Karyolamın demirine koydum başımı
Ne annemi düşündüm, ne kardaşımı
İnsanlar neden doğar neden ölürler
Ne için yaşar, ne için dövüşürler
Aklım ermedi…!

Kadın gölge gibidir
Kaçınca kovalar dediler
Hayat boyu kaçtım
Peşimden gelmediler
Neden sevilmez sevenler
Neden geri dönmez ölüler
Aklım ermedi…!

İnsanlar ne için, ne zaman severler
Neye değer verir,neyi överler
Neden bu kadar nankördürler
Aklım ermedi…!

Neden Ayşe‟ nin iki ayağı felç
Neden Figen‟ in altında Mercedes gezer
Şen şakrak
Hayat bazısı için çekilmezken
Neden onlar için bir zevk yaşamak
Aklım ermedi…!

Neden Mehmet cılız,
Ekmek bulamaz yemeye
Neden Erdem‟ in göbeği şiş böyle
Pastayı naz eder dilmeye
Aklım ermedi…!

Birinin çirkinliği yüzüne kara iken
Neden öbürünün peşinde on beş tane
Fulya‟ nın güzelliğine
İnsanların rezilliğine
Aklım ermedi…!

Namuslular sürünürken yerlerde
Liyakatsizler hep üst mevkilerde
Hırsızların vezirliğine
Dürüstlerin neden ezildiğine
Aklım ermedi…!

(8 Ocak 1971 Koç Yurdu-Ankara)