Aklım ermedi Şiiri - Hamit Durmaz

El yanmasın diye kendimi yaktım
Kimseden olmadı gizlim ve saklım
İyilik yapıpta denize attım
Kötülük buldumda aklım ermedi

Kötü günün dostu diye inandım
Zorda kalınca dostuma dayandım
Dostluk unutulmuş, şaşırdım kaldım
Sırtımdan vurdular, aklım ermedi

Her gördüğüm insanı insan bildim
Kuşamına bakıpta adam dedim
Fikri cinlik doluymuş bilemedim
İçi, dışı farklı, aklım ermedi

Gönül yolunu açtım gelsin diye
Dikeni derleyip verdi gül diye
Gözyaşımı içer oldum mey diye
Yarin sevmesine aklım ermedi

Bu alem sanamı kalır sanki yar
Zaman süpürmüş, kim kalmış bakiyar
Daha dün çocuktum bugün ihtiyar
Vakit nasıl geçti aklım ermedi

Evladı babaya düşman edermiş
Kimini kandırır tanrıyım dermiş
Kudretinden başı göklere ermiş
Paranın gücüne aklım ermedi

Kardeş kardeşe vuruşurlar, niye
Ne doğru dürüşt amaç var ne gaye
Böylelerine ne denir sen söyle
İnsanmı, hayvanmı, aklım ermedi.