Aklım Almazki Benim. Şiiri - Necdet Erem

Zaman izafi kavram, dönüyor gece gündüz,
Bu dönüşü anlatmaz, beşer kaynaklı bir söz,
Ebede hasret gönül, alev, alev yanan köz,
Düşünsem de bir ömür, aklım almaz ki benim.

Yerler gökler zikirde, insan neden gaflette,
Yorgan altında yatar, hep nur yağan saatte,
Tembelliğe mahkûmdur, ömür boyu zahmette,
Miskinliğin sırrını, aklım almaz ki benim,

Gururundan geçilmez, sanki dünyaya sultan,
Akletmez ki haşirde, hesap sorar yaratan,
Beden kofça bir kütük, ruhtur ayakta tutan,
Ruh denilen nesneyi, aklım almaz ki benim.

Kâinat sır yumağı, İlmik, ilmik işlenmiş,
Her ilmiğin ucunda, rahmet nuru gizlenmiş,
Sanki gelinlik bir kız, ne de güzel süslenmiş,
Şu debdebedeki sırrı, aklım almaz ki benim.

Dönüp dedim kendime, ne şaşkın bakınırsın,
Her şey bak senin için, ne diye sakınırsın,
Seçildin sen âlemden, bak hala yakınırsın,
Nedir bu korku bende, aklım almaz ki benim.