Aklı Olmayan Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Aklı olmayana hele dönüp bak;
Değer hükümleri budaklı, dallı.
Bilemez ne gözdür, hangisi kulak,
Gör ki nasıl garip, nasıl zavallı.

Bilmez kimliğini, bilmez işini,
Bilmez ayağını, bilmez başını,
Bilmez yüreğini, bilmez düşünü,
Gör ki nasıl garip, nasıl zavallı.

Seçemez dost kimdir, düşman hangisi,
Namus hangisidir, vicdan hangisi,
Görgü neye denir, irfan hangisi,
Gör ki nasıl garip, nasıl zavallı.

Bakarsın ağlıyor, gülecek iken,
Bakarsın duruyor, gelecek iken,
Ne sorsan bilmiyor, bilecek iken,
Gör ki nasıl garip, nasıl zavallı.

Kendine bakınca sanır başkası,
Her gün büyüyerek artar kuşkusu,
Kedere dönüşür bazan kuşkusu,
Gör ki nasıl garip, nasıl zavallı.

Olmadık sesleri duyduğu olur,
İşi bitirmişken caydığı olur,
Başını kütüğe koyduğu olur,
Gör ki nasıl garip, nasıl zavallı.

Yer versen; çekinir, korkar, oturmaz,
Otursa yerinden kaldırılamaz,
Yaptığı hiçbir iş birini tutmaz,
Gör ki nasıl garip, nasıl zavallı.

Barlıoğlu acır akılsızlara,
Akılsız haklıdır hep aklı sıra,
Akılsız görürsen bunu hatırla,
Gör ki nasıl garip, nasıl zavallı.

(Hikmet BARLIOĞLU (1933-2003) 'nun
MÜHÜRLÜ KİLİT ismi altında toplanmış felsefi şiirlerden > 350-351/412)