Aklı başında bir adama benziyordu ilk bakışta,
(Aklı başka yerinde olanlara benzemiyordu)
Şaştım! Başkalarına akıl veriyordu;
Elleri aklıyla, cepleri para doluydu
Anlaşılan aklını satıyordu.
(Kılık kıyafetine bakılırsa,
Yine de kendini satandan az kazanıyordu!)
Kasabın elleri et,
Balıkçının balık kokar;
Akıl satana akılcı mı derler?
Akılcının elleri ne kokar?
(Bilemedim. Aklıma tüküreyim!)
Bahşedilmiş üstünlüklerle yaşamaktansa
Uğraşıp kavuşmak üstün gelebilir sana;
“Sen gelirken biz geri dönüyorduk” derlerse
Sakın şaşırma!
(Gemlik misali, aniden deniz çıkabilir karşına)
Henüz uçan bir şeyin yok senin kendine ait
Tayyareler savaşmıştı Trablusgarp’ta oysa.
Boğaz, demirlemiş bir İngiliz uçak gemisinde
Kraliçe ağırlar iki bin sekiz senesinde
Polis boza pişirir kıyıdan protestocuların ensesinde!
Aklı başında bir adama benziyordu
“Daha bizim uçağımız da yok uçak gemimiz de
Ülke, yarışacaklarının 100 yıl gerisinde”
Diyordu.
(Kendi kendine!)
Kayıt Tarihi : 9.6.2008 08:57:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!