Uçan bir antolojide adım hep başta
Çünkü normalin arpalığını sevemem
Ben sensizliğe gelemem
Atlatılmış duygular gibi aynı aynaya tarayan
Kalınmış sevdaların sürencisi olamam
Benim kalbimde anarşist atomlar büyüyor
haberin var mı taş duvar
demir kapı, kör pencere,
yastığım, ranzam, zincirim
uğruna ölümlere gidip geldiğim,
zulamdaki mahzun resim,
haberin var mı?
Devamını Oku
demir kapı, kör pencere,
yastığım, ranzam, zincirim
uğruna ölümlere gidip geldiğim,
zulamdaki mahzun resim,
haberin var mı?
Su gibi akar, aklanır Züleyha çünkü aşk yazan adamın kitabına girip, yörüngesine oturmuştur.
Bilinmeyen değeri bilinir, kanıttır sevdaya...
Selam ve Hürmetler.
şiiriniz çok hoşdeğişik bir yoruma sahipsiniz yüreğine sağlık
Hayrettin Taylan, başta özgünlüğüyle dikkat çekiyor. Bu, tüm şiirleri için böyle.
'Kendinde'yken hiç de şiirsel durmayan sözcükleri şiirlemeye durduğunda, öyle bir evirip çevirmesi, öyle bir tartımlaması / taraması var ki (örnekse, bu şiirinde: 'Uçan bir antolojide', 'normalin arpalığını', 'anarşist atomlar'), gıpta etmezseniz haksızlık olur. Kurulan imgeler, gördüğünüz gibi, gerçekten şaşırtıcı. Taylan, alışılmışın kalıplarını toza-dumana katıyor, muhayyilemizin sınırlarını zorluyor atılganlığıyla. İyi şairler öyledir: mirasyedilere inat, kendi emekleriyle, yaratkanlıklarıyla varolurlar.
Saydamlıkla görüyoruz: Taylan, 'zor' bir şiirin izini sürüyor. Logaritmik değilse bile, zor bir şiirin. Açılımları bol, kanatları geniş, çağrışımları çok zengin bir şiirin.
'Şiir çöplükleri'ndeki akbabaların, Hayrettin Taylan'ın şiirini görünce ışık hızıyla kaçıştıklarını düşünüyorum.
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta