-Akla Ziyân(40) - İ ş t â h

....................İ Ş T A H....................
.
(Bir dünyâ ki,herkes; bulmuş yolunu.
Hesâp eden düzeltirmiş huyunu...
Geri durman; hep,nefsinin oyunu;
-İste; yeter! ..-Ziyân,taşır bavulu(!) ..
.
Her doğrunun altı bir-bir oyuldu.
(Bir bak metne; istenilen bu muydu?)
İşin aslı,bizde; 'iştâh' bozuldu!
-Akıl bitti! ..-Ziyân; işe koyuldu...

Hep,kandırdık kendimizi...-Oh oldu!
-Nerde çaba? -Başlamadan yok oldu!
-Kervanbaşı! -Kervan; talan! -Doğru mu?
-Bitmiş işin! ..-Ziyân; akla sokuldu! ..

-Ne yaptın da şu bedenin yoruldu?
-Yattın; kalktın! -Ömrün,böyle küf oldu!
-Ağlama hiç! -Bak,toprağın; bol oldu(!)
(Ziyan bilmez akıl; senin! -Doğru mu?)

-Bit'miş işler! -Ziyân; aklı kuruttu!
-İşin aslı; -Bizde; ''iştâh'' bozuldu...

.......................................bi Ga'rip

.