Akkız Şiiri - Hamdi Yavuz Kantaroğlu 2

AKKIZ

Gece tüm siYahı ile çökerken üstüme,
Bir umut gelipde Yerleşmez Yüreğime,
Naçar bir bakış hâsıl olur gözlerime,
Ben Yanarım bedbâht olmuş ömrüme.

Fecr saatinde ufuk, âfâki görünür insana,
Arş-ı âlâ hüzüne boYanır, bakınca semaYa,
Gönlüme gark olmamış bu kara sevdaYa,
Umman lar çare olur mu, Yârim olmaYınca.

Efsunlu lügâtım Yok benim Yâr' e hitaben,
Bir türlü de diYemiYorum klişe sözlerden,
Anlasın istiYorum, bakınca gözlerimden,
Onu seviYorum, anlaşılmaz mı halimden.

Tevâfuklar beklerim onu görme umuduYla,
Onu niYaz ederim Rab'dan, ellerim semada,
Sitem ederim hergün, onsuz geçen zamana,
İlahi, kaderimi Yeniden Yaz, başlasın onunla.

Akkız onun adı, fütursuzca gönlümü verdiğim,
Figânımla kara bulutları aşıp, göğe eriştiğim,
İman dolu göğsümde, sevda diYe Yer verdiğim,
Aşk hâsıl oldu Ya, görülmez tebessüm ettiğim.

Kadim dağlar eteğinde, boz kurt gibi koşarım,
Hak Yolunu arşınlaYıp, secdelere kapanırım,
Kalbim de Akkız, gökte kuşlar dır Yoldaşlarım,
Revan olduğum Yol aşk, kavuşmaYı arzularım.

Ben bir beşerim, bazen şaşar, bazen Yanılırım,
Sonuçta herkes gibi bende nefisle Yaratıldım,
Aşk'ın sirayet ettiği gönlümü, nasıl kandırırım,
Ömrüm Akkız ile geçmezse, ben eksik kalırım.

Başıma gelsin artık, hiç tatmadıgım o mutluluk,
Namütenahi olup, bana olsun büYük sorumluluk,
Taşıyor benden her Eere, bu garip safderunluk,
Ya Râb, Akkız ile nasip et bana büYük mutluluk.

Canhıraş ferYatlar edip, gece aY sönmeden,
Güneş ben artık doğmaYacağım, demeden,
İsrafil meleği emrin le sur a nefes vermeden,
Sen bana sarfınazar davranma Yarabbi.

Berceste kullarından eYle bu garip kulunu,
Payidar eyle kalbimde büYüYen bu umudu,
TahaYYül de bırakma aşka giden bu Yolumu,
Unutma efsunkâr AKKIZ' a aşık olduğumu.

Yazan: Hamdi Yavuz KANTAROĞLU
İstanbul.