Akıtma Kanı Şiiri - Kemal Berk

Gül kopunca durmaz daha dalında
Dilinden çıkanlar üzmesin canı
Ağzımız tadlanmaz yesen balından
Gülerken yürekten akıtma kanı

Dağlara taşlara anlat sırrını
Verme insana gör çıksa hırsını
Ölsende vazgeçmez okur kırkını
Gözyaşı yerine akıtma kanı

Gündüzü yapıyor gecenin kara
Fitneyi sokuyar her lafın ara
Ölçüsüz atarken bilmiyor dara
Kavgayı yaptırıp akıtma kanı

Huzurun temeli haktır adalet
Vicdanı karanın sonu felaket
Haksızlık yapsada ister delalet
İçin için gülüp akıtma kanı

Ekabir geçinip akıl vererek
Peşinde gezdirip her gün gererek
Olumsuz sözünle yere sererek
Ahuzar ederek akıtma kanı

Kül'özü zalimin haline yanar
Kandıramaz bizi, kendisi kanar
Başına gelince o anda anar
Zalimin yanında akıtma kanı

Kemal'eren/ Kemal Berk