Akışa Bırak Kendini Şiiri - Özlem Saba

Ne çok şaşırdığıma ben bile şaşırıyorum bazen.
Kötü insan tarifim her gün değişiyor.
İyi insan olmak için alanlarımız gün geçtikçe azalıyor.
Tahammül seviyemiz çok sınırlı..

Öylece oturup kalkmak istiyorum bazen.
Hiçbir şey yapmadan.
Hiçbir şey düşünmeden.
Sonsuz uzaklara bakmak.

Önce biraz içimi, sonra dış dünyayı seyretmek.
Gözlemlemek olanı biteni.
Hayatla ilgili planlarımı yeniden gözden geçirmek.
Ben hayatla ilgili planlar yaparken, hayatın benim için yapacağı planlara belki de hazır hissetmeye çalışmak.
Belki biraz ağlamak.

Üzerimden geçen kara bulutların dağılmasına izin vermek sonra.
Ağız dolusu gülemesem de, belki biraz gülümsemek.

Şükürlerime sarılmak.
Varlığıma sarılmak.

Her şeyin geçici oluşunu bilmenin dayanılmaz hafifliği
Ve her şeyin geçici olduğunu bilmenin dayanılmaz ağırlığı önünde diz çökmek...

Yüreğim elimde hazırlanmak bir yolculuğa.
Belki de vaz geçmek tüm yolculuklardan.

Neler beklemişim hayattan
Neler istemek üzereyim
Nelerden vaz geçmek üzreyim anlamadan
Öylece durmak,
Beklemek istiyorum bazen.

Çünkü biliyorum ki; bir saniye sonra hiçbir şey eskisi gibi olmayacak.
"Aynı derede ki kez yüzülmeyecek"

Ve bir saniye sonra beni nelerin beklediğini hiç kimse bilmeyecek.

Akışta olmak ve akışın ahengini bozmamak en iyisi.
Çünkü bozanı inanın sistem asla affetmeyecek.