Akış Şiiri - Cevat Çiloğlu

bu ara hep gecelerdeyim,
yalnızım.
gökyüzü karanlık,
güneşi gasp etmiş.
karanlık her yerde,
zaman ay batımında.
henüz gün doğmamış,
ve hayat zorlu akışında...

onu anıyorum,
onun,
sohbetini seviyordum,
o güzel bir insandı.
o kalabalığa baktıkça,
gözleri beni yakalardı.
o baktıkça bana,
ben hep içime bakıyordum.
gücüm yetmiyordu,
ona bakmaya.
şimdi de ağlamaya...

o gitti,
artık onsuzum.
özledikçe sohbetlerini,
onun sözlerini,
onun gözlerini,
kalabalıklara,
gelgitlere bırakıyorum.
ve her şeyi akışına...