- Akış Şiiri - Nurcan Bingöl

Yüreğe davet çıkartılmaz ki
girsem mi diye o gönüle sorgulanmaz ki?
hissedersen çeker seni büyüsü
albenisi, cazibesi
her şeyiyle farklı gelen işte bu o dedirten yakışı.

Akış bakışla başlar ilk
bir çift tatlı sözle sızıverir kalbe
sevgi birikimiyle yeni oluşlar
olmaz dediklerin olur kılındığında heyecan son raddede
yol dikenli olsa da engeller aşılır
kuralsızlığın hakimiyeti bedene taşar
başkalaşır benlik
kalp heyecan pompalar
başkaları silinir benliğinden, gözünden
duyulmaz, görülmez kim ne dese nafile
yerleşir kazınır o beynine, hükmeder zihnine
sen bilmesen de o sendedir artık
sen ondan çok ona hakimsindir akla zarar tutuşlarda hükümdar
kaçışlar cezbeder diye uzak kalışlar heyecanla yakışlar
özlemlerin çokluğu telaşelere sebep olur bedende
ruh doyumsuz susuz kalmışçasına sevgiliye aç
baktıkça bakası sevdikçe sevesi gelir ya insanın o gibi; işte
utangaç tavırlar heyecana bulanmış dokunuşlarda sancılı anlar
yangın yerinden farksız köz köz olan yürekler
kan ter içinde kalmış tenlerin aşk kokusuna karışması
kasılan bedenlerin buz kesmiş hali
aşkı sevgiliye sunmanın huzurlu sükunetiyle rüyada yaşamak aşk gerçeğini…