Akıp Gidiyorum Şiiri - Erdal Yeni

Yağmura kar'a aldırmadan,
Şehri ayağa kaldırmadan
Yavrumu da uyandırmadan
Ardıma bakıp, gidiyorum...

Dönülmüyor gidilen yoldan
Felek anlamıyor ki haldan
Kurtulamadım hiç talandan
Ne varsa yıkıp, gidiyorum...

Diyardan, diyara gezmişim
Gönlüm de, kaç hasret ezmişim
Artık bu canımdan bezmişim
Mazi mi yakıp gidiyorum...

Söyleyin ecel erken gelsin
Bağrımda ki, fırtına dinsin
Kader sevmedi toprak sevsin
Su gibi akıp gidiyorum...

Gönül haz etmez oldu, güzden
Yaş değil, kan akıyor gözden
Zalim anlar mı, sandın sözden
Bin küfür çakıp gidiyorum...

Hasret ile yandım kavruldum
Kül olup, yad ele savruldum
Her gece bin kere vuruldum
Kan gibi akıp gidiyorum...

Söyleyin "zemheri" kaç mevsim
Kış gitmiyor ki, bahar gelsin
Akan göz yaşımı kim silsin
Su gibi akıp gidiyorum...

Biçare Erdal'lım yorgun düştü
Baykuşlar her dalına üşüştü
Eceli çağırırcasına ötüştü
Dalımı kırıp gidiyorum...

Gidiyorum yıkılsın dağlar
Yavrularım ardımdan ağlar
Nazlı yarim karalar bağlar
Toprağa akıp gidiyorum...