Ufacık odamda,
Dört duvar arasında,
Müziğim yankılanırken,
Kırık gönlüm,
Senin ateşinle yanıyor,
Aklım seni düşünmekten,
Harap, viran bir şekilde,
Hep seni anıyor.
Gönül,
Sen bıraktığından beri,
Hiç durmadan,
Seni sayıklıyor.
Yazık o gönüle ki,
Senin aşkından,
Ne yapsamda vazgeçemiyor.
Ufacık bu odada
İçine kapanıp
Ateşler içinde
Hep seni yaşıyor
O gönül ki,
Seninle olan sırları,
Teker teker hatırlıyor.
her bir hatırada
hüzünlenip,
yinede tebessüm ediyor
Seni düşünürken,
Şu ufacık odamda,
Dört duvar arasında,
Göz yaşları
müzigimle birlikte,
Akıp gidiyor.
Kayıt Tarihi : 13.4.2007 12:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!