Akıp giderken hayat Şiiri - Tarık Erkutlu

Akıp giderken hayat yokuş aşağı,
Boşuna tırmanmışım zirvesine yalnızlığımın,
Adımlarımı saysam ne kadar çok pişmanlıklarım,
Deneyip yanılma ile tüm öğrendiklerim,
Şu an'a kadar neyi toplasam hayattan sana eşit değil.

Affediniz kırdıysam camdan kalplerinizi, ey sevgililer!
Kanadıysa düşümden uzak kanatlarınız, uçamadıysanız.
Kahırlar salmayın hemen peşimden uzak dursun, ahlarınız.
Sanmayın sevgilerdir tüm topladıklarım ve tutsanız bileklerimi,
Ne derindir ne de kanar can kırıklarım..

Alçıya alıyorum kendimi eski ben olmak için,
Kangren olmasınlar diye bağladığım vicdanım bir köşede, ıssız.
Cüzdanım da duruyorsa da solan bir resim bakmadığım,
Oysa ne güzel bir çocukmuşum seninle ben,
Göçüp gitmiş kendime olan farkındalığım.

Acıtmış,incinmiş gözlerimin kırmızısı,
Bir meleğin dokunuşu, şeytanın aldatışı,
Çocukluğumun kahakahası geri gelse bir anlık.
Akıp giderken hayat yokuş aşağı,
Bir terzi gibi biçmese zaman tüm anları
Ceplerimin olmadığı beyazları..........

Sana gelirim ben, varsa toprağında yer,
Akıp giderken hayat yokuş aşağı.