Ne telefon çalar artık, ne de kapı çalınır.
Göçen kuşlar gibi; gidenler, hatıralara yazılır.
Ömrün son nöbetleri tutulurken, özlenen yıllar arasında,
gözler ağlar ağlar da, gene de zamana bakakalır.
Zaman akıp gitmiştir; sudan bile daha hızlı...
Önce o narin, o sevimli çocukluk çağları, sonra, , ,