Zaman, akıp gidiyor
Avuçlarımın arasından
Uzak sevdaların yangınıyla
Yanıyor yüreğim yenik umutlara...
Bir sevgi bu;
Başımı göğsüne koyamadığım
Uğrunda ölemediğim bir diriliş
Yudumlayamadığım yıllanmış şarap
Ateş topundaki yıldızlar
Emekleyen korku, yüzümde
Gecedeki matemin sessizi.
Bir sevgi bu;
Sorgusuz, sualsiz yargı,
Örselenmiş bir tutku,
Dinginliğinde yaşamın.
Bir sevgi bu;
Boşluktaki atmosfer
Hüzün yaprağı gibi
Sessizce yer'e düşer.
Kayıt Tarihi : 13.5.2009 22:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Elbet bir gün yağmurlara karışıp tekrar yağacak aşk avuçlarınıza.
Düşlerine kaldığı yerden devam edecek.
Savursa da yüreğini rüzgarlara. Rüzgarlar ilaç olmuyor. Daha da artıyor yüreğindeki sızı. Ve zaman git gide daralıyor. Susturamıyor içindeki sessizliği. Sessizlik hırçın. Sözden anlamıyor. Yine haykırıyor sessizlik sessizliğini. Avaz avaz sessizlik. Tek bir çıt yok.
Derin bir kuyuya bıraktı sevdasını, en dipte duruyor.
Kim kurtaracak?
Gitti aşk!
Giderken kirpiğinin ucuna inci bıraktı aşk! Uykusuz kaldı kapanmıyor gözleri. Kirpiğinin ucunda inci ve ağlayamıyor şimdi zaman çok az koşun sevdaya
biz akıp gidiyoruz meçhul bir yere
bundandır evet bundan
hüzünlenişimiz durduk yerde
korkumuz olmadık yere..
baki selam..
TÜM YORUMLAR (4)