Akıp Geçiyor İçimden Selin

Akıp geçiyor içimden selin apaçık
armonisi oluyor
fırtına sonrası sessizliğinin,
ben bir akşamüzerinden geçiyorum,
boğazın mavi derinliğinden,
bulutlardan yere çakılmış
bir paket oluyorum, hiç açılmamış.
kurdelesi, senin benliğine bağlı kalıyor.
gizemi riske ediyorsun bu kez de,
bütünlüğünü reddediyorsun derinliğinin
ben dalıyorum senin yerine
henüz keşfedilmemiş kendi denizime
yüzeyimin ince arkeolojisi
apaçık bir sevgiliye dönüşüyor
bu pazar akşamüstü son bahara geçişte
asla bana bakmayan gözlerinde.
bulutlu yüzün,
son baharımda dikilmiş hüzün.
geçen yazın bir gölgesi oluyor,
bir ikilemde tutsak kalıyor,
benim yüzüm.
senin dibine ekiliyor,
soluyor böylece de, gitgide,
kendi aydınlığından
akşama dönüyor.
bir son bahar sonesi oluyor,
yüzüm,
yüzünde,
bir kez daha
ölüyor.