Kendine ansizin şu soruyu sordu neden en sevdikleri bir anda en nefret ettikleri oluyordu..Neydi kalbini sanki ellerinde gibi tutan..Duygularini kontrol edememekten korkar gibiydi onlari engellerse hislerini daha kolay yönetebilecekti bundandi tüm gelgitleri..Korkuyordu tekrar kendini akintiya birakircasina aşik olmaktan..Belkide aşk onun zihninde hoyratça yaşaniyordu.Benligini ele geçiren bir zehirdi adeta damarlarina da yavaşça sizan..Aşk dolu dizgin yaşanmasi gereken bir ögretiydi belleginde onun ićindi hep delirmesinin kiyisindan dönüşleri,gizli gizli sövüşleri
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta