Başım dizlerinde,
Saçımı okşasana Ana.
Yüreğim sıcaklığına muhtaç,
Kollarınla sarsana Ana.
Saçındaki her akta ben gizli,
Yüzündeki her kıvrımda gözlerin.
Ve yine gözlerimin yalnızlığı yüreğimde
Buruk bir yalnızlık bu.
Duyuyor musun?
Ben duyuyorum.
Bahçendeki beyaz papatyaları.
Her yapragı ayrı bir ses
Gözler herşeyi görür mü?
Görülen herşeyi gerçek mi sanarsın?
Peki ya yüreğimi?
Gerçekmi dersin.
Ruhum ruhun içinde.....
Gördüğün ruh kimde?
Üzüntüler zinciri korkularımız,
Çoğu zaman boynumuzda,
Kimi zaman bileklerimizde.
Ne boynunu vurmak istersin,
Nede bileğini kesmek,
Paslanır yüreklerimiz gibi.
Yıldızlar ne kadar güzel gözüküyor değilmi?
Sizde göre biliyor musunuz kutup yıldızını.?
Peki ya gözlerimi seçe biliyor musunuz ay ışında.?
Evet,
rüzgarda titreyen yaprak değil yüreğimdeki elim belki,
Ama bir gülün açarken çıkardığı seste,
Bu gözler uğruna gebermeli!
Kanayan bu yürek yüreğine değirmen,
Kahrolası ruhum çok titiz,
Ruhuna kurban.
Sana gelmeyen ayaklar,
Seni sarmayan kollar,
Bir merhaba sıcacık ve içten.Kimi kim bilebilirki kanat açmadan ufka.Belki bir çocuk büyür içimizde,belkide tomurcuk rengarek, çiçek veya bir çınar umutlarımız.Hayatın getirdiği ile yaşamak mı ömrü,nereye gittiğini bilmeden yelkenler rüzgara dönük.bazen coşkulu bazen sakin ama çoğunlukla suskun denizler...Okyanuslara açılmak degilmi ufkumuzda açan güneş.Ya okyanustaki rüzgarda aynıysa....... deniz suyu bu; kimi yerde fazla kimi yerde az tuzu.Hayat beni yaşamalı.Rüzgar benim yelkenimi döndürmeli,belki bir ırmaga belkide büyük atlantiğe.Dudaklarımı deniz suyu değil, tatlı suda istemem.Ya yokluğun ıslatmalı, ya varlığınla içimde doğmalı güneş dünden daha parlak...Yıldızlaramı yazsaydım,yoksa aya mı haykırsaydım derdimi? Kimbilir belkide gökkuşagından kayarken elimde bir afişlemi duyursaydım kuşlara.Ama onlar görüyorki beni ve öylesine dinliyorlarki hiç bıkmadan.Bazen sıkılıp saklanıyorlar senin gibi, bazende hiç gelmiyecekler korkusu veriyorlar içime.Ama neden.Neden içimde hep kaybetme korkusu var kaybettiğimi bile bile.OFF kıyamet bu olsa gerek..kıyamet bu olsa gerek.KIYAMET KOPUYOR içimde kaçamıyorum hislerimden.Korkularım ağır basıyor.TANRIM ya ver elini yada çek beni bu dünyadan.ama ne olur sevdiklerim üzülmesin yapacaklarından.Ne yalvarmak çınar yapragı elimi yagmur damlası gökyüzüne çevirerek,nede isyankar olmak tekmeyi savurup yelkene... BOŞŞŞ boş boş.Hayat çaglayan gözlerimin altında....
Sevgiler ama sadece sevgiler ruhumun bir parçası yüregime.
Yüreğimin göz yaşları dökülüyor,
kuru ve yaşlı çınar yaprağı ellerime.
Ne kuşlar ağırladım dallarımda,
Karıncalara yuva,toprağa yakın oldum;
Güneşle sevişirken.
Bir zamanlar diye başlardı,
Hayatımın aptalca yönleri.
Çocukluğuma verirdim hep.
Peki ya geride kalan gözyaşlarım....!
Hangi denizde kimbilir.
Uzanırsam tutabilir miyim dersin.?
Tırnağımda kaybolan
Bu karanlık neden?
Yıldızım nerede,
Pekiya Güneşim?
Gökkuşağındayım,
Aydede nerede?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!