Akın Olgun Şiirleri - Şair Akın Olgun

Hani yüreğini bir okyanusa açıp,
Bütün denizi yudumlayan gözlerinle,
Süzerdin ya, en yoksulundan çocuklarını…
Soğan masallarından ninniler yazardın,
Aç ve bitap bir umuttu gelecek,
Annesi olmak evladının, Bismillah’ındı.

Diyorsun ki bana:
'Sevmeyi beceremiyorsun,
nasıl tutulur el
nasıl sarılınır
nasıl okşanır nasıl
bilmiyorsun'

Göz yaşlarımın zincirlerinden
Hayata mahkumiyetimden
İtirazlarımdan yarattım seni
Acılarım kadar kanattım anılarımı
Ağrılarım kadar kıvrandım
Mecburiyetler yaratıp sana dair

Patırtılı bir geçmişin,
Çatlak seslerinin
Sağır eden tüm yalnızlığına
Sunuyorum boynumu…
Kan kırmızı öfkem… dağ devirir
Hani tutsam yakasından hayatın,

onların mevsimleri hiç olmadı... zamansız açtılar,
vakitsiz bitkiler gibi dondular kış zamanı
çöl zamanı susuzdular.

ruhları ve bedenleri uyarlayan iklimleri tanımadılar,
yapaylarına kandılar...

Bana bir uçurtma yap baba
rüzgârsız havalarda da uçsun
ne ipi olsun birinin elinde
ne de görülebilsin gökyüzünde…
Ben ise
sana yüreğimi bırakıyorum

“Hiç tanımadım onu
Bir resim düştü gözlerime,
Bildik bir hikâyenin,
Bilindik bir yüzü,
Bir dost anlatımında,
Yaktı yüreğimi.

Keşke bu kadar uzak görünmeseydin bana
yakınımda olsaydı hep gülüşlerin
ve
çekseydim cennetin bir köşesinden seni
baharını taşısaydım dört bir yanına
ama

Bir şairin içindeki intihardır, intiharımın adı.
Son kez yazıyorum, kendime ait savruluşları...
Sorumsuzca savrulan sözlerin, bir adabı ve anlamı yok.
Kendime ait savruluşlar bunlar sadece.
Üşüyorum, hem de çok üşüyorum…
İçimdeki en derin yaralar titriyor.