7 şubat 1889 da Ankarada hayata ilk adımını attı.Hayatında birçok başarısı olsada kendini hayata ve insanlığa karşı hep ezik gördü ve başarısız hissetti.Kendisi bir pesimist olmakla beraber hayata ihtiyacı yokmuşcasına nasılsa yenileceğim içgüdüsü ile tutunmadı.kendini iç dünyasında şiire verdi ama bu alandada kendini beğenmedi ve kendisini utanç kaynagı olarak tanımladı.Hayatta hiç sevilmedi ve sevenleride çoğu kez onu kendisi ile başbaşa bıraktı.Bunalımdan bunalıma girdi.Onu iyi tanımayanlar arasında çok neşeli görünmeye çalışsada öyle değil ...
Sen öldün, sığdırdığım kalbimden attım,
Nefret ve kin var artık sevginin yerine,
Ben birtek seni sevmiştim,
Seni istedim ama ne bileyim böylesin.
Arka arkaya süren saniyeler,
Gitme desemde gideceksin bilirim,
Özlerim sesini herşeyimi sana sererim,
Kalbimdesin aşğım canımı veririm,
Nazlı halin tatlı gülüşüne ömür veririm,
Uslanmaz gönlüm sensiz handa,
Rahat yok sanmam sensiz her anda.
Özledim yine seni hazan günü yaklaşık,
Hicran ateşi vurur güneş yanığı ile karışık,
Senin olmayışına sanma yürek alışık,
Tenin ellerime değse elim kolum yapışık.
Mest ederdin eskiden her önümde duruşunda,
Rahat bırak beni artık dünya,
Güldürmedin, huzur vermedin bari bunu anla,
Durmadan süzülen gözyaşalarıma,
Say artık bunu say be dünya.
Darağacına vurun beni,
Savrulup gidiyor günlerim;
Dilimden çıkan her söz peltek,
Yeminlere adadığım yüreğim,
Tutamıyor kendini.
Yaralar bastı, istila gönlüme,
Seviyorum, seviyorum ama ne çare,
Çözümsüzüm yok ne melhem ne ilaç bu kalbe,
Özlemse alıp götürür bilerek vurur darbe,
Kor ateşlerde bile üşürüm ben.
Geri kalan günlerimde bağlı zincirler ardımda,
Ayrılamam hayallerinden onlar benimle,
Her anımdalar sanki gitmiyorlar hepsi üzerimde,
Bir ozanın haykırışı ürkütmüyor beni almış ellerine,
Mutluyum çünkü aşığım.
Ayrılamam hayallerinden kopamıyorum,
Hayatımı vurmalıyım taşların en dibine,
Hiçyere ağladığım günlere saymalıyım belkide,
Sensiz bu hayatı neyleyimki, ben sensizliğide,
Çabaladım ama olmadı.
Benimle oynadın sen kullanıp attın,
Anladım derdini bir de sana yandım,
Saldım başaşağı ellerimi duyduklarıma ağladım,
Telefonda ağlıyordun kıyamam sana canım,
Ben garip bir bestekar senindir kanım.
Onu çok sevmişsin sözlerinden belli,
Arayamıyorum yine seni korkuyorum,
Zaten benide sevmiyorsun biliyorum,
Senin derdine katılıyor arada uzaklara dalıyorum,
Sen mutlu olmayacaksan ben seni hiç istemiyorum.
Çaldırdıgında bile beni umut sarıyor zannediyorsun,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!