Kökleri derinde bir ağacın yaprağı olacaksın
Rüzgara yarenlik edeceksin gün gelecek.
Gün gelecek, geceye ses olacaksın
Kopacaksın dalından güz geldiğinde
Tüm bunlar olurken, yaşanırken
Ağlamayı bilmiyorsan eğer
Anarşist bir yolculuğa açılır kalbim
Sırt çantamda kör düğüm çelişkiler
Ayakları havada sersem düşünceler
Ve bitmek bilmez gitmeler taşırım
Minik bir fideyi özenle büyütürüm
Aklımın ve kalbimin henüz uyanık tuttuğum topraklarında
Seni bu karanlıkta yalnız,
Kendimi bu yalnızlıkta sensiz bırakmayacağım...
Ne ellerim dokundu suyuna
Ne ayaklarım topladı kumunu...
Ben Dicle'nin akışını hiç görmedim.
Hiç ama hiç şiir yazmadım kıyısında.
Ama hep hissettim çakıl taşlarının,
Suda nazlı nazlı süzülüşünü...
Yakıntılar, yıkıntılar arasından geliyorum.
Kimse bilmez suskunluğumu...
Kimse bilmez,
Seni çıkarıp atamıyorum
İçimdesin.
Tenime kokun sinmiş
Düşmüş
Gittiğimiz her yere
Her yola gölgemiz...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!