Akılsız Örülmüşler Şiiri - Ahmet Okur

Kimseyi atmadım kaştan altına Gidenler için bile kendimi feda ettim Minnet etmedim pırlantalı altına Sulh için kulemi-bendimi feda ettim Sevenler için dağları deldim kazmasız-küreksiz Saygı için sekiz büküldüm nankörlüğe Aslan gibi yüreğimle sayıldım yüreksiz Çare bulamadım inkar denen körlüğe! Yokuşlar çıktım düzde yaşatmak için Arkamdan gitme yeter! diyen olmadı Tesadüf mü kader mi! ? Bu zulüm niçin? .. Kül olduğum ateşte ERİYEN olmadı Ben ümidimi kesmedim Yaratandan Mevsimlerim için değişen olur diye Azadımı diledim sürgün veren Handan Istırap kuleme bir erişen olur diye Büküldükçe basıldı düşünen başıma Acıyor demeye gurur ettim nafile! Çektiğim acılar sığmıyor SINIRLI yaşıma Pusula şaşırmış da bizim bütün kafile.. Akılla çözmek istedim AKILSIZ ÖRÜLMÜŞLERi Bir deli taş atmış göle çıkaramamış bütün köylüler Cehalet mantığı ile yaşarken gömülmüşleri Kurtaramamış ki, peygamber sıfatıyla ünlüler.