Akılsız Can Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Kral değilim,
Padişah değilim,
Şah değilim, Şehinşah değilim,
Mevki-makam sahibi,
Çiftlik sahibi, iş adamı değilim,
Şirketlerim yok, fabrikalarım yok,
Ülkeden ülkeye ulaşan tırlarım,
Denizleri arşınlayan gemilerim yok,
Ne memurum, ne işçiyim, ne esnafım.
Vatandaşım.

Geceleri açlık korkuları çekerim
Yaratan ‘ın üstüne nimetler yağdırdığı bu ülkede,
Suyumuzu elimizden alacaklarından korkarım,
Madenlerde göçükler olacağından,
Trafik kazalarında insanların öleceğinden,
Korkarım ağlanacak halimize
Gülüneceğinden,
Korkarım
Korkumun
Bilineceğinden.

Bölünür uykularım karanlık düşler ortasında,
Çocuklar okulsuz-mokulsuz kalır düşlerimde,
Beceremez-meceremez olur insanlarım mesleklerini,
Karabasanlarla çevrilir dört bir yanım,
Ağlar dururum karanlıklara açılan pencerelerimde:
İnsanım.

Hayvanla çift süren köylüler görür üzülürüm,
Taban tepenlere rastlar üzülürüm,
Dilenenlerle birlikte el-avuç açar dururum vicdanıma,
Borçlunun borcunu ben ödemeye savaşırım
Ödeyemem.
İçimden neler neler gelir dilime,
Söyleyemem.

Alıver aklımı başımdan Tanrı ‘m…
Bana bir akılsız can bırak
Bu canına yandığım dünyada;
Ne kimselere üzüleyim,
Ne görülmesi gerekeni göreyim,
Kendimi
Ayaklarıma düşmüş bir ikindi gölgesi gibi
Sürüyeyim.

(Hikmet BARLIOĞLU (1933-2003) 'nun
MİTİL OSMAN isimli Serbest Şiirler 'inden > 31-32/100)