Akıllı kalıplar Şiiri - Kezban Güçlü

Avm nin zamansızlığı ve mevsimsizliğinden bunalıp kendimi dışarı atıyorum.
Sağnak yağmur yağıyor.İnsanlar telaş içerisinde saçakların altına sığınıyor.
Bense derin bir nefes alıp montumun yakasını hafifçe kapatıp her zamankinden sakin ve daha yavaş ilerliyorum.
Yol boş denilecek kadar tenha tabi yanımdan hızla ve su sıçratarak geçen araçları saymazsak.
İçimden mırıldandığım şarkıyı bangır,bangır dinlemek için çantamdan kulaklığı çıkarıp kulağıma takıyorum.
Müzik listemden Teoman'dan ''Napim Tabiatım böyle'' şarkısını seçip sesini yükseltiyorum.
Saçlarımdan yanaklarıma süzülen yağmur damlaları yanaklarımı tebesssümle dolduruyor.
Hafiften esen rüzgarla birlikte ciğerlerime bolca mavi ve oksijen kokusunu armağan ediyorum.
İçimdeki huzurla kafamı gökyüzüne kaldırıp kocaman bir teşekkür ediyorum.
Tabi Teoman'nada yol boyunca bana eşlik edip içimdeki coşkulu kalabalığın sesi olduğu için.
Sağnak yağmurda şarkı söyleyerek aheste aheste yürüyüp yağmurla ruhunu zenginleştiren birinin dışardan görünüşü epey tuhaf görünüyor galiba ki,bunu yanımdan şemsiyeleriyle birlikte hızla geçen insanların bakışlarından yakalıyorum.
Umursamıyorum ve attığım her adımda beni özgürleştiren yağmurun tadını çıkarıyorum.
Ani bir kararla eve dönüş yolumu uzatmak için daha önce geçmediğim bir sokağa giriyorum.
Bir ara yağmur yavaşlıyor ve benim aniden yolumu uzatmak için bu sokağa girdiğim gibi güneşte aniden iki bulutu aralayıp gösteriyor yüzünü.
Bu ne pırıl,pırıl sevgiyle öpülesi bir yüz.
Bu ne umut verici bir bütünlük böyle.
Rüzgar buluta,bulut yağmura,yağmur bana ve en sonunda hepimize sıcacık bir sevgiyle dokunan güneşe hayranlıkla bakıyorum.
Öncem yok sonramı da düşünmüyorum,şu anda ne kadar hafif ve özgür olduğum hissiyle bedenimi saran mutluluğun coşkusunu hissediyorum.

Galiba bir parça delilik
yakışıyor bana

Yada bütün akıllı kalıplarından
ve kendi kalıbım dan
taşarak çoğalmak..