Akıllı çocuk
İlkokula yeni başlamıştım. Uysal, fakat mücadeleden yılmayan, kavgadan kaçmayan bir kişiliğim vardı.
Bir gün sıra arkadaşım, kalemtıraşıma sahiplendi ve kavgaya tutuştuk. Bayan öğretmenimiz, benim karakterimi iyi tahlil etmiş olacak ki “Evladım sen akıllı bir çocuksun, kalemtıraşı arkadaşına ver ve barışın.” dedi. Öğretmenimin arkadaşıma değil de bana akıllı demesi beni ikna etmeye yetti ve kalemtıraşımı arkadaşıma verip barıştım.
Şimdi düşünüyorum….
Acaba, akıllı ve barışçı olmak böyle bir şey mi?
Nedense hep akıllılık mert olandan beklenir.
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu öğretmenin ara bulma yöntemi
şiddet ve öfkeye karşı çıkma
ılımlı bir ortam yaratma için
genelde bazen bizde yaparız
Kim akıllı usluysa ona deriz sen büyüksün akıllısın
Doğrumu yapılan bu yöntem bir fikrim yok
saygılarımla
büyüdükçe akıllı ve iyi niyetli olmanın bedeli daha ağır oluyor nedense..
vay be nerelere gittim..))
teşekkürler.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta