Akıllı Çoban Şiiri - Salih Yıldız

Issız meraların, hür fedaisi
Bozkırda sivrilir, akıllı çoban.
Huzur ve sükûnun onda âli’si
Seherde dirilir, akıllı çoban…

Sıcakta duası; bir gölge ister
Soğukta güneşli bir bölge ister
Evladını olsun bir bilge ister
Yoluna serilir, akıllı çoban…

Annesi bacısı gülsün oynasın
Kazanı aş ile daim kaynasın
Arzu eder dedi-kodu duymasın
Köyde az görülür, akıllı çoban…

Asıl onu deli bilenler deli
Saf temiz haliyle garip bir veli
Kimsenin hakkına uzanmaz eli
Hep sona sürülür, akıllı çoban…

Asası elinde heybe sırtında
Rızkını yudumlar gölge altında
Doğayla dostluk var yüce bahtında
Sevgiyle örülür, akıllı çoban…

Her köyde bulunur böyle bir çoban
O aslında gonca! Millet der çıban
Şimdi dağlar değil, şehirler yaban
Şehirde yorulur, akıllı çoban…

Küçücük dünyası ama tertemiz
Niyeti dosdoğru, sayfası temiz
Aza kanaatkâr zayıf ya semiz
Akar da durulur, akıllı çoban…

Garibî bir zaman sende çobandın
İndin şehre şerler içinde yandın
Gör bunca yıl kaldın nasıl dayandın
Bozkıra vurulur, akıllı çoban…