Akıllı çoban Şiiri - Ali Uzun

Bana deli diyen be cahil çoban,
Gel gör ki eşekler senden akıllı.
Adam olmak için boşadır çaban,
Gel gör ki höşekler senden akıllı.

Deli diye bana laf mı atarsın,
Anlamadan tuzu bala katarsın,
Ahırda bir döşek sapta yatarsın,
Gel gör ki döşekler senden akıllı.

Telefonda bana delidir dersin,
Sap ile samanı karıştır yersin,
Dilerim Allah’tan bir akıl versin,
Güttüğün koyunlar senden akıllı.

Benmıyim bir deli yoksa senmısın,
İşte meydan öküz arif sınasın,
Tanrı fikir versin kullar kınasın,
Ahırda öküzler senden akıllı.

Ho ahıra çoh nahıra gidersin,
Bilmez yaşamayı dinden edersin,
Cahil cehalete güzel bidersin,
O cahil ki senden daha akıllı.

Geldin Avrupa’ya para kazandın,
Kendini padişah kral mı sandın,
Beygir gibi yedin yüke dayandın,
O beygir ki senden daha akıllı.

Kargaya yavrusu şahin görünür,
Cahile akıllı deli bilinir,
İnsan kimliğinde ismin silinir,
Hayvan kimliğinde daha akıllı.

Madem ki sen bir er oğlu ersin,
Arpayı bol buldun durmadan yersin,
Sen eşek değilsin düpedüz ker sin,
Zır deliler senden daha akıllı.

Baban soğan imiş annen sarımsak,
Sen nereden çıktın kurtlu ıspanak,
Hiç bir ot yoktur ki deli avanak,
Soğanın erkeği senden akıllı.

Deli ile akıllıyı güldürün,
İkisinin arasını öldürün,
Sonradan görmeyi bana bildirin,
Azlığı çokluktan daha akıllı.

Ali Uzun der ki oku kitabım,
Avrupa’da karga ile muhatabım,
Eşekler de oldu hoca hitabım,
Yokluğu varlıktan daha akıllı.