Akıldar Şiiri - Mustafa Çetinkaya

Günlerden bir gün köyün birinde,
Küpe kafasını sokar öküzün biri.
Yer içer içindekileri,
Uğraşır,didinir kurtaramaz kendini.

Bunu gören köylüler,
Küpe yazık kırsalar küpü,
Öküze yazık kesseler öküzü.

Derler ki vardır bizim iş bilenimiz,
Gelsin son sözü söyleyenimiz.
Gelir kendini beğenmiş edası ile,
Gezinir öküzün etrafında
Göz ucuyla da süzer çevreyi anında.
Küpe bakar ağzı dar mı dar
Kesin öküzü der çok bilmiş akıldar.

Keserler düşünmeden kar zarar,
Lakin küpün içinde kalır öküzün başı.
Öte bakar beri bakar,
Kırın küpü der bu kez akıldar.
Anında parça parça yaparlar
Öküzün kanlı başı ellerinde,
Küpten de öküzden de olanlar,
Çaresiz olup bitene bakarlar.

Hal böyle olunca,
Siz siz olun.
Son sözü daima kendiniz söyleyin.
Araştırın,danışın,sorun,soruşturun
Kendinizin akıldarı kendiniz olun.

Urfa-1977