-Akıldaki perdeler Şiiri - Şair Ahrazi

heyhât,bu akıl ziyân olmadan cam fanusta
Yunus gibi kaybolup gitti bir okyanusta
varlıktaki ince tülbendi açsam,bakanlar
hayranlık içinde her şeyi telkinsiz anlar
artık ne gönülde gâm,ne ziyâretçi bir his
kalpsiz değil a cânım insan oldum bilâkis
korkmam,kâbusuymuş aklın,bu dünyâda kendi
korkmam çünkü çözmüşüm ben çözülmez kemendi
en dâhisiyim diyen câhiliyken bu dilin
var sen düşün hâlini bir akılsız câhilin
ey kamburu yüksek nefs,ey yığınlarca gurur!
nârin kelebek nasıl böyle hörgüç kondurur
binlerce hayat,zaman,varoluşlar da hattâ
seyret ki,cihan da bir noktadır kâinat da.

* * *