Akılda Anı Kaldı Şiiri - İsmet Bozkurt

Akılda Anı Kaldı

Uykudayken o gece ışıklar söndü birden
Karardı tüm mazimiz en acı yanı kaldı
Binalar devrilirken alevler çıktı yerden
Tarumar oldu yer gök akılda anı kaldı.

Toprak kana susamış her şeyi yutuverdi
Kimse yok mu sesleri cihanı tutuverdi
Yıkılmayan evlerde baykuşlar ötüverdi
Yatıp secde ederken kıblede yönü kaldı

Bu zilleti görenin aktı gözünden yaşlar
Dizde derman kesilmiş çıkılmıyor yokuşlar
İçimi dağlıyordu o çaresiz bakışlar
Dehşet dolu gecenin yalnızca ünü kaldı.

Sıra sıra cesetler dört bir yana yayıldı
Kurtulurken enkazdan derileri soyuldu
Torbalara konarak teker teker sayıldı
Kefene sarılmadı toprakta kanı kaldı.

Açılan bu kapılar sanki ecel yoluydu
Biçare can verenler hep Allah’ın kuluydu
Çığlık atan çocuklar gözleri yaş doluydu
Umutları tükendi sayılı günü kaldı.

Korkulu gecelerin haddi hesabı yoktur
Çıkar odaklı şerler saymakla bitmez çoktur
Yola gelmez gafiller ölüm onlara haktır
“Dilsiz Kalem” yıkıldı yarım bir canı kaldı.

İsmet Bozkurt (Dilsiz Kalem)