Akıla Yol. Şiiri - Enver Özçağlayan

Güllerin perişan olduğu demler,
İntizar neyedir, kime sitemler?
Kader yaşanacak, kaçsan nafile;
Varsa, çekilecek serde elemler.

Hadisat ruhları bozuyor bir bir,
Nefisten nûr değil, kir akıyor kir.
Sanki mikrop sarmış tümden bedeni,
Artıyor yaralar, çâre nerdedir?

Sınırlar aşılmış yokluğa doğru,
Hangi şey olumlu çokluğa doğru?
Necaset kaplamış her yanımızı,
Yönümüzü seçtik . . . doğru.

Dağlarda kar, dalda yemiş kalmadı,
Otlak bitti, dana sığır olmadı.
Hakka açtım elim, rızık diledim;
O dahi hâlimi kâle almadı.

Suçlu kim, kader mi, ben mi bilemem,
Gözlerimden akan yaşı silemem.
Duman olup uçtum meçhul zamana;
Aklımı çaldılar, söze gelemem.

Akılsız başlardan ancak taş olur,
Yalnız zeminlerde yerini bulur.
Biçilmez, yontulmaz, işe yaramaz;
Ayak altlarında yola sokulur.

Sen sen ol aklınla yollarını bul,
Bilesin, âlemde budur çıkar yol.
Kayıt koy aklına, yokluğa atma,
Her boşluğa mutlak akıl ile dol....

01.02.2019
Fatih-İST.

Not:Üçüncü kıta sonundaki boşluğa;
okuyucu uygun bulduğu "uyak"lı
sözcüğü koyabilir.E.Ö.