Akıl, Yürek Ve Ben Şiiri - Hızır Azaklı

YÜREKLE SÖYLEŞİLER
(akıl, yürek ve ben)

“Ne baharda sevdik ne kar yağarken,
Akıl perde oldu, gençliğimize
Aşktan zekât aldık rulet oynarken,
Kökler kabuk tuttu yüreğimize.

Bir yanda yüreğin, bir yanda aklın,
Bir yanda savrulmuş yılların vurur.
Bir kez olsun gözde açılmaya gör,
Gökyüzün savurur, ayın savurur.

yüreğime baktım okyanuslarda
yelkeni gökyüzü yeli gökyüzü,
gökyüzüne tutsak yirmi dört saat.
kalemi gökyüzü dili gökyüzü…

çengeli bulutta gerilmiş yaydı
okyanus bir yanda ay bir yandaydı
gökyüzüne ram olur yol olurdu;
akıl olmasaydı ak olmasaydı.

“Konuşmak isterim yeter çektiğim,
Her an avucumdan akıyor zaman.
Bir yanda ümidim sefil perişan,
Bir yanda aklıma narkoz intihar,

Her an bulutlarda ve yayındayım.
Çile mabedinin mihrabındayım.”
Aklın ve tabunun sürgün dervişi,
Diz çökmüş, tutkunun miracındayım.”

“diz çökmüş; tutkunun tapınağında,
Belki bir başka gün bir başka zaman
kuşluk sofrasında hiç yutkunmadan,
belki başka dille konuşacağız.
ufkun ötesini ve sonsuzluğu
belki yutkunmadan paylaşacağız."

Ne mutlu sana ki bizden ötesin.
Sussa da gökyüzü sussa da sesin,
sonsuz kainatın yörüngesinde,
ufkun ötesinin ötesindesin.

Sonsuz kainatın aşk deryasında,
çile yolculuğum su yunusumdur
Taşsa da taşırım mahşere kadar.
tutkum: sonsuzluğum, okyanusumdur

“-Okyanus yürekler olmalı.”
” Okyanus yürekler bulmadan sakın konuşma!
Taşıyamazlar, kaldıramazlar, savrulursun…”

Savrul okyanusun köpük sesinden,
savrul kahverengi, mor ufuklara
Savrul; gökyüzünün yörüngesinden
Her sabah yeniden sonsuzluklara,

Her sabah yırtılan müsveddeleri,
Her sabah tutuştur karışsın nura,
Her sabah yeniden gün ışığıyla,
Her sabah yeniden okyanuslara

ah, istanbul Şubat, 2012