Akıl Yangınları Şiiri - İsmet Danyeli

Akıl yangınlarından geliyorum
İspirto kokuyor ırmaklarım ve terim kıblesi hüzünlerin
Yitik dualar mırıldanıyor gandhi
Küflenmiş sabrını zımparalıyor çin vadisi
Ayakların himalya mı kokar çocuk
Filistin mi yoksa.

boğucu türküler bağırıyor ayrık otları
İmanını yitirmiş vitrin gülleri turnosol gülüşüyor
Vah şahını yitirmiş serçe
yolunu yitirmiş kan damlası
İnceldikçe nasır bağlıyor ömrümüz
Ellerin Diyarbakır mı kokar çocuk
Somali mi yoksa.

Buğday başakları acımış öpüşleri hazırlıyor
Seksek oynuyor yüreğimizde ki depremler
Aynalar buğulu iklimleri hiç bilmezdi
Duvağını söküyor müptezel rüzgar
Yüreğin sevda mı kokar çocuk
Ölüm mü yoksa.

Tanınmış öğünlere yapıştı acılarım
Ki kulpu kırık nehirleri öpüyor yağmur damlaları
Soyunsun toprak
Soyunsun acı.