Akıl ve ayna Şiiri - Melek Kılıç

I

Aynı şeyi yaşamaktan bıkan insan
Aynı yüzü görmek için neden koşar aynaya
Kulağımızın, gözümüzün yeri mi değişir her sabah
Aynayı bile yanıltır
Kulağın gözün taşır başka bir ruha
Her baktığımızda başka biri gibi görünürüz bu yüzden aynada
Güzel, çirkin, kötü ya da iyi
Ne yaşarsan yaşa
Akıl göstermiştir aynada
Hangi oyuna çevirecek
Hangisiyle aldatacak seni
Bunun merakıdır
Sizi aynaya koşturan
Biz de meraklıyız aldanmaya
Aynı akılla yapılana aynı akılla şaşırmaya
Aklın oyunlarıyla insan olduğumuzu unutmaya
Bir av köpeği gibidir akıl
Kendini vurdukça koşup getirir sahibisin gibi
Kendi parçanı vurduğunu unutarak
Sadıktır artık
Ölen her parçana
Güçsüzlüğünü gizler büyük gösteren ayna ile
Bir baksan onun dışındaki kendine
Sen değilsin der
Aynanın boyutudur seni küçük gösteren
Çıplak bakabilir mi insan
Giydirirken aynayı kendine
Çıplakken düşünebilir mi insan
Giydirmekle ustalaşan
Akıl sökebilir mi kendi dikişlerini

II

Ustalığı oyundadır
Seni benzetir istediğine
Akıl çalardı gerçekte bu yüzü sahibinden
İçten dikerdi, kimse fark etmezdi
Sonradan eklemeleri
Ayrımlar yaratırdı kendi içimizde
Aynanın boyutunu değiştirerek
Anlaşılmak değildi cesareti
Anlaşılamamaktı gerçeği
Rollerimiz bu yüzden.
Senden uzaklaştıkça akıl
Ustaca oynar sonradan eklemeleri
Kötü oyunculardı
Akıldan uzaklaşanlar
Akılda her şey dünden kalma
Bayatlamıştır her yaşanacak olan
Hayal kırıklığıdır bu yüzden yaşanılan
Bulantılardır yaşanandan geri kalan
Akıl bu yüzden hep haklı çıkan
Geç kalmışlığını yaşamda bulan
Akıl gizler beni
Yalnızken ne olduğunu unutma der
Hevesler senin ayıplarındır
Benimle gizlediğini unut
Akıl yaratır bunu
Karışsa en saf olana bile
Zehirler bin bir olasılıkla
Her mutluluk hasta kılığında akılda

IIII

Nasıl anladım bir bilseniz
İşlenmemiş olan gerçeği
Delilik çıkarttı derinliklerdeki cevheri
Ne var ne yok cömertçe.
Oysa akıl derinliklerden çıkmış gibi
Döktürmüş meğer sahte incilerini
Yine de anlamıyorsunuz değil mi?
Anlaşılmasın diye akıl, işler zaten gerçeği