Akıl vakti kar boşluğu Şiiri - Devrim Tülay

Akıl vakti kar boşluğu

Siyah değildi gecenin rengi
Şaşkın sevinçle, sevdim o gidişi
Sökerken canın iliğini tenden
Öylesi samimi
Acını izlerken, daha da sevdim seni

Ukalayım…
Değiştir bakışını
Tanırsın, kendini

Dudaklarım hala nemli
Ne havaya çıkardım, ne de havayı aldım içeri
Öylece kalakaldık ardından
Sen, ben, öteki

Dayayınca aklımı aklının boşluğuna, zemheri
Kalmıyor arada hiçbir mesafe
Buzla beni
Uzak tut ellerini tenimden
Daha değil, var vakti
Geçermiş mevsimler, sebep çok sevmek için
Gittiğin gibi kal
Kışı yola vur, kuşatsın güneş çehreni

Devrim Tülay
01.02.2012