Akıl Tutulması Şiiri - Oğuz Özyurt

En hızlısı değildi ne de en akıllısı belki,
Sabahları da ilk uyanan olmadı …
Ne de herkesten önce o uyuyabildi mışıl mışıl.
Sessizce geçti her sabah yanınızdan,
Belki de arasıra omuzunuza dokundu şaşkın,
Biraz sakardı muhtemel…

Davası olmadı hayatta ne de bir dava oldu fakir,
Sessizce hep köşebaşlarında,
Yarım kalmış bir özlem ya da anlamsız bir çaresizlik,
Yüzünü kaplar yine de yürürdü sabahları,
İnadı tek kendine,
Sormadığı sorular cevapsızlığa mahkum,
Sahipsiz geçer bakardı aynadan …

Falında berbat bir kahve telvesi sırıtır,
Köşesinde fincanın,
O yine anlamaz sırıtırdı hayret …
Peşinden kız kaçıranları fırlatıp,
Kuvvetlice sarssan ne heybeti,
Adam müsvettesi işte …
Hep ilk o pısardı.

Ebedi bir ihanet bu bedeni sarmış,
Darmış aklın yolları ve köşebaşları tutulmuş.
Pecmurde bir hayal hafif silik görünür gözlerinde,
Adam olsa dik durur nerde,
Hep masal, hep hikaye işte...

Hayat bir kibrit gibi çakmayı görsün,
Ne çabuk bir tükeniş pes,
Balık aklı misali …