AKIL'sız Şiiri - Ertuğrul Temizyürek

Rüzgâra tapan, güneşe tapan
Yok mu? Sen de hiç din iman
Benimkide salakça bir soru
Olsaydı bunda iman
Hiç güneşe, aya, rüzgâra
Tapar mıydı bu adam
Gelene ağam der
Gidene de paşam
Bildikleri tek bir şey vardır
Yalan hile dolan
Ne beklenir ki zaten
Karısını şeyhe sunandan
Sanma ki imanın şartı altı
Bilemedin canım, yedi
Kim yedi neyi yedi
Yiyen yedi aslanım
Karıyı kızı belki de seni
Paran gitti pulun gitti
Karın gitti kızın gitti
Sanma ki imanında gitti
Korkma ona bir şey olmadı
Olmayan bir şeye
Hiç zarar gelir mi?
İmanın yedincisi şeyhine inanmak
Atla dese uçurumdan atlamak
Sen Allah’ı ne tanırsın deyyus

Şeyhin olmadan
Allah seni dinler mi sandın
Ey deyyus oğlu deyyus
Önce Şeyhine anlatmalısın derdini
Şeyhin bir çare bulur inan ki
Arada bir görürsen karını
Şeyhin yatağında
Sakın ha gözlerine inanma
Bu şeytanın bir oyunu
Şeyhinle bozmak ister aranı
Sen kapat gözlerini bakma
Bakma ki tazele imanını
Şeyhine inan sen
Gerisi yalan
Düşersen bu dünyada dara
Kurtarır seni bir anda
Ahrette de seni unutur sanma
Orda da şefaat eder sen meraklanma
Yapış eteğine sakın başkasına kaptırma
O etek ki âlemleri gezdirir
Kimini gökyüzüne çıkarır
Kimini yerin dibine geçirir
Himmetinden düşme sakın kuşkuya
Uzatırsa muzunu
Çekinme utanma
Arada bir öp okşa yala
Ben zındığım anlamam bu işlerden
Kâfirlik alnımda yazılı günahlar hep benden
Ne yaparsan yap ben bu işlerden vaaz geçmem
Cennet senin olsun sen kavuş huzura
Türbeni elimle yaptıracağım
Geyiklerin otağına