Akıl Savaşı!. Şiiri - Ekrem Çiçek

İ n t i h a r !.. AKIL savaşı!
Sana ŞAH DAMARINDAN yakınım!..

Bu topla, tankla, tüfekle değil;
AKIL SAVAŞI’dır
Orduları; zekadır, akıldır-AKIL
KİŞİSEL ÇIKARLARI aşıp,
Sadece insanlığa eğil
Ne EGO’na, ne de NEFSİNE takıl!..
Düşmanınsa CAHİLLİK,
CE HA LET’tir!. Bilesin…

Savaşma gücün varsa;
İlla savaşacaksan,
UMUTSUZ’lukla savaş, durma
OCAKLAR SÖNDÜREN,
İnsanları DELİYE DÖNDÜREN,
Umutsuzluk-BİTMİŞLİK’le savaş!..

ACI GERÇEKLERİN kaynağına in;
Gör artık; çaresizliği yaratan gerçekleri
SORUN değil, ÇÖZÜM bul, hadi,
Kalıcı, KALICI ÇÖZÜM..
ÖLÜME KOŞMASIN İNSAN,
Diyor ki; hayatı GÖRSÜN gözüm!..

Ne korkunç,
Ne acımasız savaşlar var daha;
KARA CAHİLLİĞİ yok et,
Zehirlenmesin hava, zehirlenmesin aş
Ekonomik KRİZ amansız,
Boğdukça boğuyor,
Nefes aldırmıyor bir an,
Ne KATLİAMLAR doğuyor!..

Yolsuzluk, yoksulluk bak;
Devleşti, büyüyor çığ gibi
İşsizlik ÇILDIRMA noktasında,
KARA bir delik adeta,
Sanki CEHENNEMİN DİBİ!..

Canavar yutarken insanları;
Enflasyon düştü diyor şaşkın
2019 gırtlağımızdan çek elini,
Eylül, ekim, kasım,
Zam yağmuru iğneden-ipliğe,
Zalim kim, ZORBA kim,
Söylesene kim bu hasım?...

Güven-emniyet nerde beyim?
CAN GÜVENLİĞİM yok, can
Allahtan başka kime güveneyim?..
Toprak-hava-su zehirlendi,
Nefes aldırmıyor, nefes
Sonu yok acımasızlığın, çılgınlığın,
Zerre kadar kalmadı mı ey hain,
İNSANLIĞA DAİR BİR SES?..

Kim bu düşman?
Kana susamış, can yakıyor,
İçinde; ama sana karşı
Pusuda hep, avına bakıyor,
Çaldığı ÖLÜM MARŞI!..

Gittikçe daralan;
Sıktıkça sıkan, boğan,
Dev bir çemberin içindeyiz
İşte; hemen tepemizde,
ARŞI SARSAN bir ses, dinle
Biz KİMİZ, biz NEYİZ?.
Kendini tanımaz,
Özüne-sözüne YABANCI,
AKIL TUTULMASI’dır bu,
KAN DONDURAN,
Tarifi imkansız, bir ACI!..

Oysa o çemberin içinde;
Bir HAZİNE saklı
CAN SUYU, hayat var HAYAT,
Balık gibi, cennetin içinde,
Farkında değil Ya Rab,
Cehennemini kuruyor, hey hat!..

Barışı unutuyor, kuşun kanadında;
Yüreklerden sevgiyi kaldırıp atıyor,
AŞKIN ZİRVESİ’nden düşüyor,
Ruhunun KARANLIK GİRDABINA,
Vicdanın -ahlakın ateşinde,
ÜŞÜYOR Tanrım, ÜŞÜYOR!..

Sana; ŞAH DAMARINDAN yakınım diyor;
Merhameti KAİNATI KUŞATMIŞ olan,
ARŞA SIĞMAM, kulumun kalbidir evim,
Ta Ademden bu yana,
BEN derken, SEN’i unuttun,
BİZİ ISKALADIN hep,
Daha nasıl, nasıl anlatsam sana?..

Bütün dinleri AŞTIM da geldim;
Allahın kuluna şaştım da geldim,
YARATANIN EVİ’nden TAŞTIM da geldim,
İNSANI ARADIM, SADECE İNSANI!..