Şu aleme baktım efkara daldım,
Hikmet'i Hüda'ya akıl ermiyor.
Nizamı alemi ne güzel kurmuş,
Hikmet'i Hüdaya akıl ermiyor.
İnsan doğar doğmaz yaşam başlıyor,
Hacılar Mina'da şeytan taşlıyor,
Kimi günah kimi sevap işliyor,
Hikmeti Hüda'ya akıl ermiyor.
Zihni şöyle böyle ömür bitiyor,
Sabah doğan güneş akşam batıyor,
Ataş olan yerde duman tütüyor,
Hikmet'i Hüda'ya akıl ermiyor.
Kayıt Tarihi : 6.1.2009 09:44:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Zihni Taştan](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/01/06/akil-ermiyor-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!