**Akıl Ermez... Şiiri - Muharrem Çetinkaya

neye aklımız erdi ki her şeyi kabüllendik karşı çıkacak olduk çıktık meydana yürekle savaştık .................................. kendimizi yendik . insana dünyaya gelirken, “Ey falan oğlu filan, dünyaya gelmek istiyor musun? Ne diyorsun? ” denilmiyor. Dünyadan alınırken de sorulmuyor. Bu insanın; “Gelişim ve gidişim benim elimde olmasa da, ben hayatımı istediğim şekilde yaşarım” tafrasının ne manası olabilir ki! Yani, kime kabadayılık yapıyorsun! İnisiyatif elinde değil, ama tanrılığa soyunuyorsun vesaire... Acziyetini anladığında da iş işten geçmiş oluyor. Akıl mezara kadar rehber, sonrası kurtlara yem olmak mı? Kaldı ki, tanrılaştıran aklın menzili beşikten mezara kadar kısacık bir ara.