Akıl Durdu, Söz Bitti Şiiri - Mehmet Şahan

Bir türlü çözemedim, “çözüm” denen süreci!
Akıl durdu, söz bitti; cehalet tavan yaptı!
Eleyip, süzemedim; aklım olmuş kiracı,
Asıl durdu, öz bitti; melanet tavan yaptı!
Akıl durdu, söz bitti; cehalet tavan yaptı!

Üç koyunu gütmezken cehalet geçmiş başa,
Kimliğini söylemek, asalet suçmuş hâşâ!
Herkes, hep bir ağızdan diyecekmiş çok yaşa,
Asıl durdu, öz bitti; rezalet tavan yaptı!
Akıl durdu, söz bitti; cehalet tavan yaptı!

Açılalım diyerek uzatınca elini,
İhanete göz yumup kabul etti dilini!
Oldu kuzu sarması kaptırdı tüm belini,
Asıl durdu, öz bitti; dalalet tavan yaptı!
Akıl durdu, söz bitti; cehalet tavan yaptı!

Şimdi köyde, şehirde gitti eli sopalı
İndiler dağdan düze uyuz iti, çakalı!
Dolamışlar dillere demokrasi masalı,
Asıl durdu, öz bitti; atalet tavan yaptı!
Akıl durdu, söz bitti; cehalet tavan yaptı!

Maşa diye seçildi asalak altmış kişi,
Halka ikna yoluyla anlatacakmış işi!
Azıya almış gemi, çekecek çürük dişi
Asıl durdu, öz bitti; velayet tavan yaptı!
Akıl durdu, söz bitti; cehalet tavan yaptı!

Her taraf alev, alev; ihanetin zor’u var!
Şahan der ki gardaşım bu ateşin kor’u var!
Mevsimler kışa döndü boranı var, kar’ı var!
Asıl durdu, öz bitti; ihanet tavan yaptı!
Akıl durdu, söz bitti; cehalet tavan yaptı!